Praktijkervaring: 'Een zomer werken op de gesloten afdeling'
In het kader van ouderen heb ik (Camille) toevallig al wat praktijkervaring, ik heb namelijk een zomer een bijbaantje gehad in de ouderenzorg en dan specifiek dementerende ouderen.
Voordat ik aan dit baantje begon had ik niet echt een helder beeld over dementerende ouderen. Mijn moeder werkt wel met dementerende ouderen dus ik heb hier en daar wel eens wat verhalen gehoord. Toch was er sprake van een aantal vooroordelen die ik had zoals bijvoorbeeld 'alle bewoners zullen we kasplantjes zijn' of 'ze zijn vast allemaal depressief' en 'misschien is het nog beter niet te leven dan te leven met dementie'. Over deze vooroordelen ben ik anders gaan denken.
Waar ik vooral bewust van ben geworden is dat mijn vooroordelen heel generalistisch waren, ik betrok de oordelen op alle dementerende ouderen. Het tegendeel is zeker bewezen niet alle dementerende ouderen zijn 'kasplantjes' of depressief. Zo waren er juist een aantal bewoners die heel positief in het leven stonden en mij iedere ochtend vrolijk begroeten (ook al hadden ze geen idee wie ik was). Zo kreeg ik bijvoorbeeld bij een bewoonster iedere morgen een kruisje op het voorhoofd en een zoen op mijn hand, dan pas mocht ik haar koffie brengen! Dit soort leuke ervaringen lieten mij vooral inzien dat deze ouderen zeker wel positief in het leven kunnen staan. Ook speelt muziek een grote rol in het leven van deze ouderen, als ik 's ochtends de radio aanzetten of een van de favoriete cd's begonnen er spontaan bewoners mee te zingen of te neuriën. De manier waarop je omgaat met de bewoners bepaalt voor een groot deel hoe zij zich op dat moment voelen. Mijn handelingen hadden duidelijk wel effect op hun humeur, voordat ik begon met werken had ik dit nooit gedacht.
De korte gesprekjes die ik met de bewoners had waren vrij basaal en gingen altijd over precies hetzelfde. Zo had bijna iedere bewoner nog wel een bepaald verhaal van vroeger of een standaard gesprekje in hun hoofd. Zo vroeg een bewoonster mij altijd hoe oud ik was, om twee uur was ik 25 jaar en om half drie 15. Van het verschil was geen besef, dit was ook niet belangrijk aangezien het korte contact tussen ons voor haar leuk was. En dat is waar het denk ik om draait bij dementerende ouderen de korte contact momenten die zorgen voor een leuk momentje in de dag.
Al met al was het een leerzame zomer en het heeft mijn beeld over dementerende ouderen in positieve zin veranderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten